Kliknij tutaj --> 🦥 gniewosz plamisty lub zaskroniec

Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like Kumak nizinny, Kumak górski, Żółw błotny and more. W Polsce występują cztery gatunki wężów: żmija zygzakowata (Viperaberus; rys. 3.291 A), zaskroniec zwy czajny ( Natrixnatrix; rys. 3.291 B), gniewosz plamisty (Coronellaaustriaca) i wąż Eskulapa ( lon gissima). Żmija jest wężem jadowitym. Żywi się głównie drobnymi gryzoniami, które przed połknięciem zabija za pomocą silnego jadu. Gniewosz Plamisty!!! U mnie na blogu możesz przeczytać o wszystkim: o mnie, o gwiazdach, o moich przyjaciółkach. Więc na co czekasz czytaj! :D. W Polsce mamy do czynienia z trzema niejadowitymi wężami i są to zaskroniec zwyczajny, gniewosz plamisty i wąż eskulapa. Niejadowite węże w Polsce - zaskroniec zwyczajny Waż mierzący od 1 m (samiec) do 1,5 m (samica). Barwy oliwkowozielonej z jaśniejszym bladożółtym podbrzuszem (czasem nawet białym). 09,.09.2012 młody gniewosz znaleziony 4-5 metrów od stanowiska samicy( matki).Po dokładnym sprawdzeniu wzoru na głowie potwierdzam iż to ten sam osobnik ,któ Site De Rencontre Serieux Non Payant. WYMOWA SŁOWA GNIEWOSZ PLAMISTY CO OZNACZA SŁOWO GNIEWOSZ PLAMISTY Gniewosz plamisty Występowanie Występuje w miejscach suchych i silnie nasłonecznionych, na terenach kamienistych, w zaroślach i trawach. Jest rzadkim gatunkiem, unika lasów, spotykany na terenie prawie całej Europy. W Azji swym zasięgiem dociera do Kazachstanu. W partiach górskich spotykany do wysokości 2200 m najczęściej jednak do 1000 m. Pożywienie Odżywia się prawie wyłącznie jaszczurkami, w tym także padalcami, niekiedy osobnikami tego samego gatunku. Rzadziej płazami, pisklętami i drobnymi ssakami. Procentowy udział ssaków w diecie gniewoszy wzrasta wraz z wiekiem – osobniki juwenilne i młodociane polują wyłącznie na gady, podczas gdy u dorosłych węży ssaki mogą stanowić ponad jedną czwartą wszystkich ofiar. Swą zdobycz gniewosz plamisty najpierw oplata i obezwładnia swym ciałem, następnie połyka ją żywą lub martwą. Rozmnażanie Jajożyworodny. Gody odbywa w kwietniu i maju. Młode o długości około 13-15 cm rodzą się pod koniec sierpnia lub we wrześniu. Samica rodzi od 4 do 19 młodych Ochrona Gatunek pod ochroną. SŁOWA, KTÓRE RYMUJĄ SIĘ ZE SŁOWEM GNIEWOSZ PLAMISTY TŁUMACZENIE SŁOWA GNIEWOSZ PLAMISTY Poznaj tłumaczenie słowa gniewosz plamisty na 25 języków dzięki naszemu tłumaczowi wielojęzycznemu. Tłumaczenie słowa gniewosz plamisty na inne języki w tej sekcji zostało uzyskane za pomocą automatycznego tłumaczenia statystycznego, gdzie podstawową jednostką tłumaczeniową jest słowo «gniewosz plamisty». Tłumacz polski - chiński 光滑的蛇 1,325 mln osób Tłumacz polski - hiszpański culebra lisa 570 mln osób Tłumacz polski - angielski Smooth snake 510 mln osób Tłumacz polski - hindi चिकनी सांप 380 mln osób Tłumacz polski - arabski ثعبان السلس 280 mln osób Tłumacz polski - rosyjski медянка 278 mln osób Tłumacz polski - portugalski serpente lisa 270 mln osób Tłumacz polski - bengalski মসৃণ সাপ 260 mln osób Tłumacz polski - francuski serpent lisse 220 mln osób Tłumacz polski - malajski ular licin 190 mln osób Tłumacz polski - niemiecki glatte Schlange 180 mln osób Tłumacz polski - japoński スムーズなヘビ 130 mln osób Tłumacz polski - koreański 부드러운 뱀 85 mln osób Tłumacz polski - jawajski snake Gamelan 85 mln osób Tłumacz polski - wietnamski trơn rắn 80 mln osób Tłumacz polski - tamilski இருண்ட காணப்பட்டது 75 mln osób Tłumacz polski - marathi हळूवार साप 75 mln osób Tłumacz polski - turecki Pürüzsüz yılan 70 mln osób Tłumacz polski - włoski Colubro liscio 65 mln osób Tłumacz polski - ukraiński мідянка 40 mln osób Tłumacz polski - rumuński șarpe buna 30 mln osób Tłumacz polski - grecki ομαλή φίδι 15 mln osób Tłumacz polski - afrikaans Glad slang 14 mln osób Tłumacz polski - szwedzki HASSELSNOK 10 mln osób Tłumacz polski - norweski Smooth snake 5 mln osób TRENDY UŻYCIA SŁOWA «GNIEWOSZ PLAMISTY» Na powyższej mapie ukazano częstotliwość używania słowa «gniewosz plamisty» w różnych krajach. KSIĄŻKI POWIĄZANE ZE SŁOWEM «GNIEWOSZ PLAMISTY» Poznaj użycie słowa gniewosz plamisty w następujących pozycjach bibliograficznych Książki powiązane ze słowem gniewosz plamisty oraz krótkie ich fragmenty w celu przedstawienia kontekstu użycia w literaturze. 1 Polozowate: Gniewosz Plamisty, Poloz Japonski, Waz Koci, ... r d o: Wikipedia. R D O Wikipedia, ‎Zródlo: Wikipedia, 2011 2 Gady Europy: Gniewosz Plamisty, Zólw Blotny, Zmija ... r d?o: Wikipedia. R D O Wikipedia, ‎Zródlo: Wikipedia, 2011 3 Polska pełna uroku - Strona 307 W parku występują rzadkie gatunki płazów (traszka górska, kumak nizinny, ropucha zielona), gady (gniewosz plamisty) i ślimak reliktowy - pomrów czarniawy. Do rzadkich ptaków należą - cietrzew, orlik krzykliwy, krzyżodziób świerkowy i ... Renata Brzezińska (turystyka), 2007 4 Albania: Przewodnik - Strona 221 Podczas wędrówek trzeba uważać na jadowite żmije nosorogie (Vipera ammodytes), które najchętniej wypełzają podczas deszczu, natomiast niegroźny jest inny wąż – gniewosz plamisty (Coronella austriaca). Dość często można spotkać ... 5 Przyroda. Wybrane zagadnienia ... żubr; VU – gatunki wysokiego ryzyka, narażone na wyginięcie (15 gatunków): bączek, błotniak zbożowy, borowiaczek, dennik, dubelt, dzięcioł trójpalczasty, gniewosz plamisty, kulik wielki, minóg rzeczny, ostrygojad zwyczajny, piekielnica, ... Bogdan Kluczyński, ‎Iwona Jaszczuk, 2013 6 Beskid Niski: przewodnik - Strona 33 Nie brak również gadów, występują żmija zygzakowata, gniewosz plamisty, zaskroniec. Przypuszczalnie w Beskidzie Niskim ma także stanowiska największy z naszych węży, niejadowity wąż Eskulapa, który jest przedstawicielem fauny ... 7 Karpaty Polskie: przyroda, człowiek i jego działalność - Strona 101 pospolicie wystç- puja. w Bieszczadach (Zarzycki, Gtowaciñski, 1973). Równiez gniewosz plamisty CoroneIIa austríaca Laurenti, 1768 (ryc. 55) jest spotykany w Karpatach, a najwyzsze stanowisko znaleziono na Policy - 1150 ... Gniewosz plamisty Nieduży ten i piękny wąż jest znacznie rzadszy od zaskrońca. Od tego ostatniego gatunku różni się znacznie mniejszymi wymiarami ciała i innym ubarwieniem. Poza tym ma wyraźnie inne, delikatniejsze proporcje ciała. 9 Pojezierze Kaszubskie - Strona 75 Padalca poznajemy po drobnych łuskach o szklistym połysku ściśle przylegających do siebie. O ile padalec dorasta do 50 cm, to węże bywają wyraźnie dłuższe, np. gniewosz plamisty i żmija osiągają 75 cm, zaskroniec zaś aż 1,5 m długości. Hanna Piotrowska, ‎Sławomir Kadulski, 1991 10 Wielkopolski Park Narodowy: problemy ochrony i ... - Strona 111 (Reptilia) występujących w Parku żmija zygzakowata (Vipera be- rus) i gniewosz plamisty (Coronella austriaca) należą do najrzadszych przedstawicieli herpetofauny WPN. Przed trzydziestu jeszcze laty gniewosz plamisty ... Izabeli Dąmbskiej, ‎Stanisław Bałazy, ‎Regina Pawuła-Piwowarczyk, 1988 WIADOMOŚCI, KTÓRE ZAWIERAJĄ SŁOWO «GNIEWOSZ PLAMISTY» Sprawdź, o czym dyskutuje się w prasie krajowej i zagranicznej oraz jak jest stosowane słowo gniewosz plamisty w wiadomościach. Czy Zakrzówek jest bezpieczny? Takim aktem prawa jest ustawa o ochronie przyrody przewidująca ochronę gatunkową, której podlega wąż gniewosz plamisty. Dla tego gatunku może być ... «Wirtualna Polska, Lip 14» Czy wąż zatrzyma dewelopera? Na Zakrzówku osiedlił się gniewosz Gniewosz plamisty to jeden z trzech najrzadszych gatunków gadów w Polsce – mówi Stanisław Bury, herpetolog (zoolog badający gady i płazy) z Uniwersytetu ... «TVN24, Lip 14» Węże przed zimą masowo giną na drogach To gniewosz plamisty (Coronella austriaca), wąż Eskulapa (Elaphe longissima), zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix), zaskroniec rybołów (Natrix tesselata), ... «TVN Meteo, Paz 13» Węże w Szczecinie! Trwa ich wyławianie. Rzadko spotykany i ściśle chroniony gatunek węża - gniewosz plamisty pojawił się w Szczecinie. Naukowcy, przy współpracy z leśnikami, przesiedlają go na ... « Sie 12» Gniewosz plamisty Kobieta przygląda się owiniętemu wokół gałęzi gniewoszowi plamistemu (Coronella austriaca) w okolicach Łośna. Gniewosz plamisty jest w Polsce gatunkiem ... «Nauka W Polsce, Cze 12» Każdy wąż ma ostre zęby W Polsce występuje pięć gatunków węży: gniewosz plamisty, zaskrońce - zwyczajny i rybołów, żmija zygzakowata oraz wąż Eskulapa. Co zrobić w przypadku ... «Dziennik Polski, Lip 11» Kotórz Mały. Gniewosz plamisty w ogródku Gdy zaczęliśmy przenosić pryzmę skoszonej trawy, zobaczyliśmy węża. Przyroda to moje hobby, więc rozpoznałem, że jest to rzadki okaz, gniewosz plamisty. «Nowa Trybuna Opolska, Maj 11» W Zespole Szkół w Górkach Noteckich panuje strach. I to nie z … Hanzel gadowi się przyjrzał, przeglądał odpowiednią literaturę i wyrok zapadł: to nie żmija zygzakowata tylko wąż gniewosz plamisty, który jest bardzo rzadkim ... «Gazeta Lubuska, Paz 10» Słownik Określeń KrzyżówkowychLista słów najlepiej pasujących do określenia "Gniewosz zaskroniec":WĄŻWĘŻEPOŁOZPOŁOZYMIEDZIANKAUMARLAKSKRONIEPOŃCZOSZNIKPLAMKISłowoOkreślenieTrudnośćAutorWĄŻgniewosz lub zaskroniec★★★WĘŻEgniewosz i grzechotnik★★★POŁOZgniewosz plamisty lub zaskroniec★★★POŁOZYrodzina węży: gniewosz plamisty, zaskroniec i wąż Eskulapa★★★elizaUMARLAKudaje go przestraszony zaskroniec★★★BaJoMIEDZIANKAgniewosz plamisty★★★Mirasisko Jadowity wąż zdecydowanie nie jest tym, co większości ludzi kojarzy się w polską łąką czy szlakiem. Tymczasem podczas spaceru możesz spotkać 4 gatunki dzikożyjących beznogich gadów. Przygotowaliśmy szczegółowy opis każdego z nich. Być może któregoś spotkasz na swoim spacerze po lesie lub podczas wędrówki górskim szlakiem. Węże w Polsce wcale nie są takie rzadkie! Węże jadowite w Polsce Żmija zygzakowata Jedyny jadowity wąż w Polsce to żmija zygzakowata (Vipera berus). Gatunek ten występuje w całej Europie Środkowej i Wschodniej, a także w azjatyckiej części Rosji. W Polsce można ją spotkać niemal wszędzie. Żmija zygzakowata najchętniej chowa się: w gęstych i wysokich trawach;w szczelinach skał;w wykopanych norkach;na polnych drogach;na torfowiskach;na kamieniach (najczęściej nasłonecznionych). Jak wygląda żmija zygzakowata? A jak wygląda żmija zygzakowata? W Polsce zamieszkuje kilka jej rodzajów. Węże mogą mieć rudy lub szary kolor, jednak wszystkie mają bardzo charakterystyczny czarny zygzak, od którego też pochodzi nazwa tego gatunku. Charakterystyczna jest także trójkątna głowa oraz wąskie źrenice. Czy żmija zygzakowata jest niebezpieczna? Ponieważ mamy do czynienia z jedynym występującym w Polsce jadowitym wężem, wiele osób zastanawia się, czy żmije są niebezpieczne. Przede wszystkim ugryzienia tych węży nie są szczególnie rzadkie. Wynika to przede wszystkim z faktu, że zasięg występowania żmii jest bardzo szeroki. Warto jednak pamiętać, że żmije zygzakowate nie są z natury agresywne. Atakują tylko wtedy, kiedy czują się zagrożone. Najczęściej dzieje się to wtedy, kiedy nieświadomy spacerowicz czy turysta niechcący na nie nadepnie. Przed atakiem wąż zawsze ostrzegawczo syczy. Żmija zygzakowata nie stosuje tak zwanych suchych ugryzień. Oznacza to, że za każdym razem wpuszcza w ranę jad. Toksyna nie stanowi zagrożenia dla życia większości zdrowych dorosłych ludzi. Może jednak być bardzo niebezpieczna dla dzieci, osób starszych, a także dla psów. Po ugryzieniu zaleca się kontakt z numerem alarmowym (112) lub z GOPR albo TOPR. Pamiętaj, że żmija jest w naszym kraju gatunkiem chronionym. Nie można jej ranić ani zabijać, chyba że w grę wchodzi samoobrona. Niejadowite węże w Polsce Zaskroniec Zaskroniec to czarny wąż, którego wcale nie tak trudno spotkać na spacerze. Jest to najczęściej występujący wąż w Polsce, z którym być może nieraz już się zetknąłeś. W przeciwieństwie do żmii zygzakowatej nie jest jadowity, jednak może imponować wielkością. Największe samice mogą mieć nawet 1,5 metra długości! Jak wygląda zaskroniec? Ten gad ma bardzo charakterystyczne dwie żółte plamy po przeciwległych stronach głowy. Czarne pasy są rozlokowane poprzecznie na oliwkowym ciele. Ich podbrzusze jest dosyć jasne. Zaskrońca najczęściej można spotkać na terenach podmokłych – w okolicach rzek i jezior. Często pojawia się także na bagnach. Jeżeli mieszkasz niedaleko lasu, szczególnie w okolicach zbiorników wodnych, istnieje możliwość, że ten czarny wąż często znajduje się w pobliżu. Zaskrońce nie są niebezpieczne. Mogą ostrzegająco syczeć, kiedy czują się zagrożone. Brak jadu sprawia, że nie zrobią ci krzywdy. Gniewosz plamisty Gniewosz plamisty to kolejny wąż żyjący w Polsce. Przedstawiciele tego gatunku nie należą do szczególnie dużych gadów. Średnia długość wynosi od 60 do 80 centymetrów. Cechą charakterystyczną gniewoszy jest znajdujący się na głowie brązowy wzorek w kształcie litery „V”. Na ciele tego węża znajdują się ciemne brązowe plamki, które mogą upodabniać go do żmii zygzakowatej. W przeciwieństwie do niej gniewosz jest raczej jednobarwny. Wszystkie elementy jego ciała są szare lub brązowe w różnych odcieniach. Gniewosza plamistego możesz spotkać w gęstych trawach i zaroślach. Chętnie wyleguje się także na kamieniach, aby zażyć słonecznej kąpieli. Wąż Eskulapa Zdecydowanie największym gadem spośród wszystkich tutaj wymienianych jest wąż Eskulapa. Średnia długość tego zwierzęcia może dochodzić nawet do 2 metrów! Węże te mają jednolite ubarwienie, zazwyczaj brązowe, a ich głowa zlewa się z resztą ciała. Prawdopodobieństwo tego, że natkniesz się na węża Eskulapa, jest bardzo niewielkie. To gatunek rzadki, w naszym kraju spotykany niemal wyłącznie w Bieszczadach. Badacze zakładają, że w Polsce żyje zaledwie około 100 osobników. Węże Eskulapa najchętniej spędzają czas w lasach lub na łąkach. Nie są jadowite, dlatego spotkanie z nimi nie jest niebezpieczne. Co ciekawe, węże Eskulapa bywają mylone z zaskrońcami. Wszystkiemu winne są jasne plamki po dwóch stronach głowy. W przypadku tego drugiego plamki mają jednak czarną obwódkę. Wąż Eskulapa jest gatunkiem, którego możemy codziennie oglądać na symbolach aptek, szpitali i innych placówek medycznych. Czy polskie węże można trzymać w terrarium? Wszystkie wymienione wyżej gatunki węży są pod ochroną. Z tego powodu nie można żadnego z nich schwytać i umieścić w terrarium. Jeżeli marzy ci się wąż hodowlany, wybierz raczej tego, którego można kupić u hodowcy – na przykład pytona zielonego. Węże w Polsce – podsumowanie Węże w naszym kraju nie są szczególnie popularnymi zwierzętami. W naturalnym środowisku można spotkać wyłącznie 4 gatunki, przy czym jeden z nich jest niezwykle rzadki. Jedynym jadowitym wężem w Polsce jest żmija zygzakowata, która nie atakuje, jeżeli nie czuje się zagrożona. Polskich węży nie trzeba więc się bać. Pamiętaj jednak, że wszystkie cztery gatunki są pod ochroną. Źródło: Christian Fischer, CC BY-SA via Wikimedia Commons Dzisiaj jest czw., 28/07/2022 - 04:47, Aidy, Innocentego, Marceli Dużo chodzę z kijkami po lesie, więc zdarzają mi się spotkania z różnymi żyjątkami. Oto co ostatnio było na moich plamistyGniewosz plamisty na polskich ziemiach to rzadki wąż. Ukochał głównie południowe krańce kraju i w zasadzie próżno go szukać gdzie indziej. Niestety z tego powodu, że gniewosz plamisty należy do grupy zwierząt pełzających, które na dodatek mają łuski, bywa wrzucany do jednego worka ze żmiją zygzakowatą – jedynym jadowitym wężem żyjącym w Polsce. Gad ten należy do rodziny połozowatych, zatem bliżej mu do bardziej pospolitego zaskrońca. Czemu się tak na mnie gniewosz?Gniewosz plamisty (Coronella austriaca) może nastręczać wiele trudności w rozpoznaniu oraz odróżnieniu go od żmii zygzakowatej początkującym obserwatorom przyrody. Podobnie jak ona może być szary lub brązowy. Ale bardziej typowym ubarwieniem dla niego, częściej spotykanym, będą barwy rdzawobrązowe lub gliniastoszare. Zwłaszcza ta pierwsza występuje najczęściej, dlatego inna nazwa tego węża to miedzianka. Być może nadana także ze względu na połysk łusek w promieniach słońca. Na grzbiecie od głowy aż do ogona rozpościerają się brązowe, naprzemianległe plamy, które czasami zostają połączone delikatną wstęgą, co może przypominać zygzak. Zawsze warto poświęcić trochę czasu na obserwacje napotkanego gada, ponieważ gniewosz plamisty ma bardzo ważną cechę, dzięki której odróżnienie go od żmii nie powinno stanowić problemu. Na pograniczu głowy oraz szyi występuje plama w kształcie serca lub podkowy – kształt zależy od osobnika. Jest koloru ciemnobrązowego. Inne polskie węże nie mają takiej, dlatego warto patrzeć na ich głowy. Oprócz tego spójrzmy wężowi w oczy. Gniewosz plamisty ma okrągłą źrenicę, co moim zdaniem, sprawia że wygląda na bardziej przyjaźnie nastawionego. Uroku dodaje mu zaokrąglony i zarazem szpiczasty pysk. Od nozdrzy po szyję przez oko biegnie ciemnobrązowy pasek po obu stronach ciała, który następnie przeradza się w rząd plamek biegnący przez całą długość węża. Tuż przed wylinką gad ma płowe ubarwienie. To stadium można poznać po tym, że gałka oczna jest zmętniała. Ten sam wąż po zrzuceniu starej skóry, wygląda zupełnie inaczej. Kolory łusek nabierają bardziej kontrastowych, świeżych barw. Różnica między płcią słabo zaznaczona. Właściwie jedyne po czym możemy rozróżnić samca od samicy, to wielkość, bowiem ten pierwszy jest nieco mniejszy. Gniewosz plamisty dorasta do 75 – 80 cm długości ciała, z czego na ogon przypada 20%, ale znane są przypadki większych osobników. Okres godowy przypada na maj, wtedy samce wydają się bardziej ruchliwe. Próbują wzbudzić zainteresowanie samicy, która następnie po zapłodnieniu nosi w swoim ciele 4 – 20 jaj. Pod koniec sierpnia lub na początku września „rodzą się” małe gniewosze plamiste. Polując na swoje ofiary nie wykorzystuje jadu… W ciepłym najlepiejSiedlisk, które teoretycznie mogłyby zostać zamieszkane przez tego węża w Polsce nie brakuje. Uwielbia przebywać w miejscach dobrze nasłonecznionych, na piaszczystych glebach, tam gdzie dużo dogodnych do wygrzewania kamieni. Unika lasów, a już tym bardziej zwartych kompleksów leśnych. Tereny wilgotne oraz podmokłe nie należą do jego ulubionych. Stroni od obecności ludzi, dlatego jeśli może to znika pośród śródpolnych zarośli, tak by nie zostać zauważonym przez potencjalnych gapiów. Większość życia spędza samotnie przemierzając łąki lub pola oraz skraje świetlistych lasów. W takich miejscach może polować na swoje ulubione ofiary. Najczęściej jego łupem stają się jaszczurki zwinki oraz inne drobne gady. Wyjątkowo chwyta nawet przedstawicieli swojego gatunku, chociaż nie gardzi ssakami – przede wszystkim ryjówkami, płazami, czy owadami lub skąposzczetami. Swoje ofiary oplata całym ciałem i dusi, po czym zjada. Mimo, że opisane wymagania siedliskowe nie wydają się zbyt wygórowane, to jednak gniewoszowi plamistemu nie widzi się życie w Polsce. Różne źródła mówią o występowaniu tego węża na terenie całego kraju, ale wszyscy zgodnie podkreślają, że to południowe ziemie – Podkarpacie, Małopolska, Świętokrzyskie – stanowią jego matecznik. Góry też nie są dla niego stworzone. Najwyżej odnotowano jego obecność na wysokości 2200 m jednak najczęściej przebywa na 1000 m Z pewnością wszędzie tam, gdzie się pojawia wzbudza ogromne zainteresowanie lokalnych przyrodników, bowiem w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt został przypisany do kategorii VU. Gniewosz plamisty jest narażony na wyginięcieZasięg występowania gniewosza plamistego w Europie wydaje się całkiem równomierny. Od zachodu do wschodu, od południowej Anglii po Kaukaz i w drugą stronę, czyli od południa po północ występuje w pasie od Sycylii po południowe krańce Skandynawii. Gdzieś pomiędzy tą jednorodną plamą jest wyrwa obejmująca centralną, północno-wschodnią Polskę, Obwód Kaliningradzki, Litwę, Łotwę i Estonię. Być może to klimat stoi za takim stanem rzeczy. Nie od dziś wiadomo, że na południu Polski z reguły jest cieplej, o wiele cieplej niż na ciepłolubny gniewosz plamisty nie zapuszcza się zanadto w te rejony, gdzie temperatura środowiska nie będzie mu pozwalać na normalne funkcjonowanie. Uważam, że na pewno klimat możemy z powodzeniem wpisać na listę czynników nie sprzyjających gniewoszom na naszych ziemiach. Po drugie – brak podstawowej wiedzy na temat gadów. Wbrew pozorom o gadach jeszcze nie wiele wiemy. One nie są tak spektakularne jak ptaki. Nie przykuwają swojej uwagi śpiewem, jaskrawymi barwami, czy chociażby zdolnością do lotu. Żyją pośród traw i jeśli mogą to unikają człowieka. Przez to niewielu z nas zadaje sobie trud by poznać te zwierzęta. Widząc węża z ciemnymi plamami na grzbiecie, które na dodatek mogą się zlewać w jedno oraz tworzyć zygzak, w głowach ogromnej rzeszy ludzi rodzi jedną myśl: „jadowita żmija”. Tym sposobem zapewne wiele gniewoszy plamistych straciło życie. W sukurs temu poszło najnowsze rozporządzenie dot. gatunków objętych ochroną, w którym ówczesny minister środowiska, nadał żmii zygzakowatej status gatunku częściowo chronionego. Ten zapis w połączeniu z nieznajomością morfologii węży sprzyja zwalczaniu tych zwierząt. Oczywiście z tej wyliczanki nie można wyłączyć wrogów naturalnych, takich jak kuny, lisy, borsuki, czy ptaki drapieżne polujące na gady. To jednak zjawisko, z którym przez tysiące lat węże zdołały się obeznać oraz wypracować strategię obronną, dostosowaną do poziomu drapieżnictwa ze strony potencjalnych z takich strategii jest jajożyworodność. Małe węże „rodzą się” po inkubacji jaj w ciele matki. Noszenie ich w ciele ogranicza ryzyko zniszczenia zarodków na tym etapie rozwoju. Wyobraźmy sobie, gdyby taki borsuk natknął się na zakopane jaja. Nie odmówiłby sobie ani jednego, a tak jaja w ciele matki w razie niebezpieczeństwa wraz z nią mogą uciec. Gdy małe węże już się „urodzą”, także są istotami ruchliwymi, zatem ich szansa na przeżycie jest chyba najbardziej niebezpiecznym czynnikiem ograniczającym populację, są prace przekształcające środowisko życia. Zarastanie dotychczasowych łąk przez las – samosiejki sosny lub innych drzew, prowadzą do diametralnej zmiany w środowisku. Budowa domów to również przekształcanie środowiska, w jeszcze bardziej radykalny sposób niż ekspansja lasu. Podczas budowy prowadzimy mnóstwo prac, wylewanie fundamentu, stawianie ścian z cegieł, montaż dachu, kostka brukowa na podwórku, wreszcie monotonny trawnik – sztuczne morze zieleni bez żadnego urozmaicenia, a do tego wszystko ogrodzone albo wysokim płotem lub betonowym murem. Jeśli ktoś bardziej woli naturę, to obsadzi granicę działki żywopłotem z tui czy jałowców. Może to ściągnie ptaki – piegżę, kapturkę, makolągwy, a usypany przed domem gruz lub skalniak zwabi białorzytkę czy jaszczurkę zwinkę, ale gniewosza plamistego przepędzi pochodzi stąd. Żmija zygzakowataŻmija zygzakowata (Vipera berus) – dla jednych fascynująca, dla innych przerażająca. Żmija jest jedynym jadowitym wężem w Polsce i jak wszystkie polskie gady podlega ochronie gatunkowej (obowiązuje zakaz jej umyślnego zabijania, okaleczania lub chwytania!). Zdarza się jednak, że podczas spotkania z człowiekiem, zakaz ten nie chroni jej przed zabiciem. Niestety, często mylone z nią niejadowity zaskroniec, gniewosz plamisty lub padalec też ginie. Zła sława żmii wiąże się oczywiście ze zdarzającymi się przypadkami ukąszeń, które mogą być niebezpieczne. Żmije występują na terenie całej Polski. Lubią torfowiska, gęste zarośla, w których mogą się ukryć, schronieniem są dla nich szczeliny skalne, korzenie drzew i nory gryzoni. Można je zobaczyć na obrzeżach lasów, wygrzewające się na kamieniach, często też na ścieżce lub drodze. Żywią się drobnymi gryzoniami, zjadają też jaszczurki, pisklęta ptaków i owady. W październiku zapadają w sen zimowy, budzą się z niego w marcu. Ich okres godowy przypada w kwietniu i maju (samce toczą wówczas rytualne walki), wtedy też mamy większą szansę na spotkanie z nimi. Są jajożyworodne, młode (ok. 5 – 15 sztuk) rodzą się w sierpniu i wrześniu. Żmije odgrywają bardzo ważną rolę w ekosystemie. Wygląd żmii Grzbiet żmii może mieć różne zabarwienie – stalowosrebrzyste (lub szare), brązowe lub czarne – o różnym odcieniu i intensywności barw. Jej charakterystyczną cechą jest ciemny zygzak na grzbiecie, tzw. „wstęga kainowa”, chociaż nie zawsze jest on widoczny (np. u odmiany melanistycznej go nie zobaczymy). Inne znaki szczególne: ciało zwęża się w kierunku głowy, głowa – trójkątna, sercowata, oddzielona od reszty ciała. Pionowa źrenica oka, na głowie widoczny wzór z łusek przypominający literę X, Y lub jest płochliwa, zwykle atakuje odruchowo, gdy nie ma możliwości ucieczki. Niesprowokowana nie powinna zaatakować, do ukąszenia dochodzi najczęściej np. podczas przypadkowego jej nadepnięcia lub próbie schwytania. Ukąszenie przez żmiję Ukąszenie przez żmiję i związane z tym zatrucie jadem zależy od wielu czynników. Przede wszystkim od ilości jadu wprowadzonego do organizmu w stosunku do masy ciała, stanu zdrowia, kondycji, miejsca ukąszenia i ewentualnego uczulenia na składniki jadu osoby poszkodowanej. Jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci, osób starszych i z chorobami układu krążenia, ale też dla osoby będącej pod wpływem alkoholu. Niebezpieczne mogą być ukąszenia w twarz i szyję – wówczas jad przemieszcza się bardzo szybko w krwiobiegu. Zdrowy, dorosły człowiek powinien ukąszenie przeżyć bez większych komplikacji. Warto zauważyć, że część ukąszeń to tzw. ukąszenia suche, bez wstrzyknięcia pochodzi stąd. ZaskroniecTaki zaskroniec, jakiś czas temu odwiedził nas. Chyba chciał się ochłodzić w naszej piwnicy. Trudno musieliśmy go przegonić do lasu, tam gdzie jest jego miejsce. No, jak się mieszka w sąsiedztwie lasu to takie odwiedziny się wielkości europejski wąż o charakterystycznych żółtych plamach za głową, był uznawany za zwierzę święte a obecnie w wielu państwach podlega ochronie. Wygląd Średniej wielkości wąż o smukłym ciele. Ubarwienie grzbietu szare w różnych odcieniach, na tym tle często są dobrze widoczne liczne drobne ciemniejsze plamki, układające się niekiedy w rzędy. Z tyłu głowy uwagę zwracają charakterystyczne dwie, duże żółte lub kremowe plamy często z czarną obwódką. W zależności od podgatunku jak i populacji można spotkać zarówno węże o dość jednolitym ubarwieniu jak i takie, u których plamisty wzór jest wyraźnie widoczny. Spód ciała początkowo kremowy później ciemniejszy z licznymi jasnymi plamami. Samce rzadko przekraczają 70 cm i są mniejsze od samic osiągających przeciętnie 100-120 cm. Występowanie Gatunek o szerokim zasięgu występowania, spotykany jest na obszarze prawie całej Europy (północna granica jego występowania w Europie to 67°N – nie występuje także na Krecie, Balearach oraz w Irlandii, północnej części Płw. Skandynawskiego). Spotykany także w Azji Mniejszej i Środkowej (granica zasięgu to Bajkał) oraz w północnej części Afryki. Nic dziwnego, że na tak dużym obszarze wyodrębniło się kilka podgatunków, różniących się wielkością, ubarwieniem oraz zasięgiem występowania. Jest najczęściej spotykanym krajowym gatunkiem węża, podobnie jak inne gatunki naszych gadów podlega całkowitej ochronie. Czy wiesz, że… Nazwa zaskroniec nawiązuje do charakterystycznych, żółtych plam „za skroniami”, a więc mówi od razu o jednej z cech terenach dzisiejszej Litwy w czasach historycznych uważany był za święte zwierze, które przynosi pomyślność. Żółte plamy z tyłu głowy były kojarzone z koroną a więc i z mitem o królu węży.. Środowisko i tryb życia Najczęściej jest spotykany nad brzegami różnych zbiorników wodnych – preferuje zarośnięte brzegi starorzeczy i jezior a także różne mokradła, okolice zasobne w strumienie lub oczka wodne. Niekiedy spotykany w dalszej odległości od wody, w lasach mieszanych i na skraju polan, w parkach, ogrodach lub na wilgotnych łąkach. Aktywny w ciągu dnia, przy czym rano przeważnie wygrzewa się na słońcu, później wyrusza na polowanie. Na lądzie szybki i zwinny, w wodzie doskonale pływa i nurkuje. Spośród innych krajowych węży jest najsilniej związany z wodą, chociaż mniej niż inne europejskie gatunki zaskrońców. Zagrożony ucieka, kryjąc się w wodzie lub w gęstych zaroślach a osaczony stara się przestraszyć przeciwnika sycząc i unosząc przednią cześć ciała. Gdy to nie pomaga wyrzuca cuchnącą wydzielinę z gruczołów odbytowych lub udaje martwego przewracając się na grzbiet. Kąsa w ostateczności. W naszej strefie klimatycznej zimuje, przeważnie od końca września lub początku października do przełomu marca i kwietnia. Podobnie jak inne gatunki, najczęściej zimuje w stertach kompostu, w norach pod korzeniami lub w wypróchniałych kłodach pokrytych mchem. Rozmnażanie Gody mają miejsce, w zależności od panujących temperatur od marca do maja. Kilka tygodni po kopulacji, w lipcu lub sierpniu samica składa kilkanaście jaj (przeważnie od 8 do 20, sporadycznie nawet do 50). Często zdarza się, że w jednej norze czy spróchniałym pniu jaja są składane przez wiele samic, w efekcie może się tam znajdować kilkaset (sporadycznie kilka tysięcy) jaj. W zależności od warunków temperatur, inkubacja jaj może trwać od 4 do 8 tygodni. Młode zaskrońce o długości ciała 15-20 cm lęgną się przeważnie w końcu sierpnia lub we wrześniu. Zdarza się że do godów dochodzi w lecie a nawet jesienią, wtedy samice zimują z zapłodnionymi jajami, które są składane wiosna, skutkiem czego młode węże pojawiają się wcześniej, nawet w maju. Pokarm Ponieważ często występuje w pobliżu cieków wodnych podstawę jego diety stanowią zazwyczaj różne gatunki żab i ich kijanki a także traszki. Dieta ta jest niekiedy uzupełniana o ropuchy, ryby oraz jaszczurki lub drobne gatunki gryzoni. Młode osobniki żywią się przeważnie kijankami, małymi rybami oraz dżdżownicami. Większość ofiar połyka żywcem. Wiadomości o zaskrońcu pochodzą z tej strony W Polsce żyją cztery gatunki jaszczurek. Jeśli pojawią się w ogrodzie, oznacza to, że otacza nas czyste środowisko. Niektóre z nich nawet nie pasują do naszego wyobrażenia co do tego jak jaszczurka wygląda. Tym niemniej zawsze, gdy się pojawiają jest to powód do radości i nie trzeba ich niepokoić. Zjedzą bowiem w naszym ogrodzie wiele szkodników. Jaszczurka zwinka (Lacerta agilis) To najczęściej spotykana i pospolicie występująca w Polsce jaszczurka. Jeśli w ogrodzie jest skalniak albo obwódki z kamieni czy cegieł, to na pewno nie raz wylegiwała się w na nich jaszczurka, opalają się w słońcu, oczywiście jeśli w okolicy zwinki występują. Jaszczurka ta preferuje wrzosowiska, południowy skraj lasu, młodniki albo nasłonecznione polany. Samczyki zwinek dorastają do 22 cm długości, chyba że miały jakieś bliskie spotkanie z kotem czy sroką. W chwilach zagrożenia bowiem pozbywają się ogona, który wijąc się jak w konwulsjach ma odwrócić uwagę od zaatakowanego zwinka i dać mu możliwość ucieczki. Ogon z czasem odrasta, ale nie jest już tak okazały. Za to barwy samczyków są imponujące. Ta jaszczurka, którą spotkałam ma mały ogon, widać miała bliskie spotkanie z kotem lub zieleń przeplata się z turkusowym błękitem tworząc na grzbiecie finezyjną mozaikę. Ubarwienie poszczególnych jaszczurek może się między sobą znacząco jest nieco mniejsza od samca, długość jej ciała dochodzi do 20 cm. Kolory to melanż barw szarej, oliwkowej i brązowej. Powód jest taki, że muszą się dobrze maskować przed drapieżnikami. W czerwcu i lipcu składają od 5 do 15 jaj kopiąc dołki w nasłonecznionym piasku, zapewniając jednocześnie takie miejsce by panowała w nim odpowiednia wilgotność. Po dwóch miesiącach inkubacji na świat przychodzą młode jaszczurki. Rzadko można je spotkać, są bowiem bardzo płochliwe. Dopiero w kolejnym roku, w kwietniu, gdy promienie słoneczne ogrzeją kamienie czy piasek odważniej wychodzą z kryjówek i łapią pierwsze, ciepłe promienie słońca. Żerowanie rozpoczynają wówczas, gdy jest już naprawdę ciepło, czyli w maju. Żywią się przede wszystkim bezkręgowcami. W diecie mają owady, pająki i ślimaki. Nie pogardzą gąsienicami a także małymi przedstawicielami własnego lub innego gatunku, są więc również kanibalami. Niestety i same często padają ofiarami i nie tylko zabawy kotów, ale jeży, bocianów, myszołowów, dzierzb czy srok. Wąż, gniewosz plamisty, jest specjalistą od polowań na jaszczurki zwinki. Jaszczurka zwinka jest w Polsce pod częściową beznoga vel padalec (Anguis fragilis)Widząc padalca często traktuje się go jak żmiję albo innego węża. A to tylko nieporadna i mało ruchliwa jaszczurka, zwana u nas często miedzianką. Jest zupełnie niegroźna i kompletnie pozbawiona agresji. Żywi się dżdżownicami i ślimakami, innych bowiem stworzeń nie jest w stanie dogonić i schwytać. Osiąga maksymalnie 50 cm długości. Grzbiet miedzianki przybiera różne odcienie brązu, często właśnie miedziane, stąd potoczna nazwa. Boki i spód jaszczurka ma ciemnoszare albo wręcz czarne. Zarówno ich grzbiet jak i spód pokryte są łuskami, które dachówkowato na siebie zachodzą. Jaszczurki te nie mają kończyn, dlatego mylone są z wężami, z którymi nie są nawet płciową osiąga jaszczurka, która ma 20 cm długości ciała. Samice mają wówczas około 5 lat, samce około 4 lat. Kopulacja odbywa się w norkach lub szczelinach. Jaja rozwijają się w ciele samicy przez 3 miesiące, po czym wykluwają się młode i od razu następuje poród. Najczęściej jest to kilkanaście młodych, cieniutkich, o długości 8-9 cm padalców. W tym pierwszym okresie życia ginie ich najwięcej zjadanych przez jeże, myszy, sowy, sójki, bociany czy myszołowy. Mnóstwo zostaje również przejechanych przez samochody, często bowiem wygrzewają się na asfalcie a są zbyt nieporadne by zdążyć uciec. Często również padają ofiarą bezmyślnych ludzi, którzy zabijają je myśląc, że to żmije. Na szczęście jednak sporo ich przeżywa i dość często można spotkać osobniki nawet 20-30 letnie. A dożyć mogą 50 lat. W Polsce występuje padalec zwyczajny i padalec kolchidzki – są objęte całkowitą pochodzi z tej strony.

gniewosz plamisty lub zaskroniec